Terug naar Groningen voor protonentherapie
Cora Hagendijk (49 jaar) kreeg protonentherapie in het UMCG voor neuskeelholtekanker. Ze vond de behandelingen behoorlijk pittig en was daarom dankbaar voor de lieve en zorgzame begeleiding van het personeel. Inmiddels gaat het een stuk beter en blikt ze met ons terug op haar tijd in het Protonentherapiecentrum.
De vermoeidheid die Cora voelde tijdens haar wintersport, schreef ze eerst toe aan de lichamelijke inspanning van het skiën. Maar eenmaal thuis kreeg ze steeds meer klachten: een piep in haar oor, een trekkend gezicht, haar oog deed soms raar en ze kreeg hele nare aangezichtspijn. De KNO-arts die ze bezocht vond niets. Uiteindelijk kwam ze terecht bij een specialist in nek- en kaakgewrichtsklachten. “Die wist meteen: dit is niet goed”, vertelt Cora.
De behandeling
Cora bleek een tumor te hebben in de ruimte achter de neusholte. Omdat ze met haar man, zoon en dochter in Amsterdam woont, kreeg ze zes weken chemotherapie in het AMC. Omdat ze in aanmerking kwam voor protonentherapie, ging ze terug naar Groningen; de stad waar ze ooit rechten studeerde.
Herstellen in coronatijd
De behandeling zelf is iets waar Cora niet graag aan terugdenkt: “Na drie weken kon ik niet meer zelf eten en moest ik gevoed worden door een sonde in mijn buik. En na mijn behandelingen ging Nederland in lockdown door corona, dus mocht ik niet terug naar mijn man en kinderen. Ik was te zwak en het risico was daardoor te groot.”
Uitzicht op de Martinitoren
Gelukkig stonden veel mensen in haar omgeving voor haar klaar. Zo kon ze in quarantaine bij haar vader en zijn vrouw in Blokzijl, het stadje waar ze opgegroeid was en wat op reisafstand lag van Groningen. Daarnaast was de school van haar kinderen heel flexibel en had ze een warme band met haar vrienden en familie: er kwam altijd wel even iemand wat lekkers langsbrengen bij haar man. “Dat werd zelfs bijna te veel”, vertelt ze met een glimlach.
Ook dr. Anne van den Hoek en haar collega’s van het protonentherapiecentrum hebben het hele proces een stuk draaglijker gemaakt. “Ze hebben me enorm ontzorgd. Bij aankomst werden mijn familie en ik altijd warm en persoonlijk verwelkomd. Bij het plannen van afspraken hielden ze altijd rekening met mijn voorkeuren, tijdens de behandeling ging de radio aan en ik kreeg vaak een kamer met uitzicht op de Martinitoren.”
Het verlossende woord
Cora had gehoopt dat ze zich door de behandelingen snel beter zou voelen, maar dat viel vies tegen. “Eerst werd het zelfs nog slechter”, vertelt ze. De angst en onzekerheid zorgde niet alleen bij haar, maar ook bij haar kinderen voor veel pijn, verdriet en stress. “En ik kon dat niet voor ze wegnemen”, zegt Cora. “Ik kon er niks aan doen. Dat vond ik behoorlijk lastig.” Dat maakte de opluchting nog veel groter toen ze in mei te horen kreeg dat de tumor weg was.
Veel veranderd
Je ziet inmiddels niet meer aan Cora dat ze behandeld is, en dat vindt ze fijn. Toch is haar leven niet hetzelfde als vóór haar ziekte. Haar oor piept nog steeds, haar mond kan niet ver meer open en ze is snel moe. Hierdoor kan ze niet meer autorijden en kan ze ook niet meer zoveel uren werken als notaris als voorheen.
Maar Cora is optimistisch. “Als je er rekening mee houdt, dan valt er prima mee te leven”, vindt ze. Ze is zich ervan bewust dat het heel anders had kunnen aflopen. En ze kan ook heel veel dingen wel: zo is ze weer met haar vriendinnen op wintersport geweest. “Zolang het zicht goed is, kan ik prima meekomen.”
Bezoekjes aan Groningen
Cora moet elk jaar terugkomen naar Groningen om een MRI-scan te maken. Haar man en zij hebben beiden in Groningen gestudeerd. Cora: “Dus dan combineren we het gewoon met een bezoekje aan de mooiste Stad van het Noorden!”
Zie ook
Protonentherapie bij Hoofd-halskanker
Moet u bestraald worden voor hoofd-halskanker? Dan komt u mogelijk in aanmerking voor protonentherapie. Er zijn meerdere vormen van hoofd-halskanker. Deze kunnen allemaal in aanmerking komen voor de behandeling met protonen. Lees hier meer over deze vormen van hoofd halskanker.