Onzekerheid voor kankerpatiënten – Zoek ondersteuning
Angst en onzekerheid onder mensen die met kanker te maken hebben, nemen tijdens de coronacrisis toe. ‘Veel mensen leven al in grote onzekerheid door hun ziekte. Door het coronavirus komt daar nog een onzekerheid bij en de angst voor besmetting,’ zegt Anette Pet, directeur Zorg en klinisch psycholoog bij het Helen Dowling Instituut.
(een artikel van Zorgvisie)
Bestraling en kankerbehandelingen gaan voor een deel nog wel door, maar niet allemaal. ‘We hebben met een groep mensen te maken die extra kwetsbaar is. Het uitstellen van behandelingen kan emotioneel en psychologisch gezien heel zwaar zijn.’ Des te belangrijker is het dat de psychologische zorg aan mensen die met kanker te maken krijgen, wordt voortgezet.
Het Helen Dowling Instituut, dat psychologische zorg aan mensen met kanker en hun naasten biedt, ziet het aantal zorgvragen teruglopen. Het instituut behandelt gemiddeld 2300 mensen per jaar. Het gaat dan met name om behandeling van angst- en stress-stoornissen en post-traumatische stemmingsstoornissen, al dan niet in combinatie met persoonlijkheidsproblematiek. Het instituut heeft besloten dat behandelingen vanuit huis moesten gaan plaatsvinden. Het instituut bood al sinds 2009 online behandelingen en e-health aan, waaronder een volledige online behandeling rond vermoeidheidsklachten. ‘Maar dat is altijd maar een klein onderdeel van de behandelingen geweest. Nu is ons volledige zorgaanbod noodgedwongen integraal omgezet naar (beeld)bellen, zodat het in ieder geval door kan gaan. Juist nu wil je niet dat deze mensen ook nog volledig verstoken raken van psychologische hulp’, zegt Pet.
Om een completer beeld te krijgen van de impact van corona op cliënten, stelt het Helen Dowling Instituut hierover vragen in de intakevragenlijst ‘Hoe beïnvloedt het hen, waar zijn ze wel of niet bang voor en hoe staat het met de veerkracht van mensen om met dit soort dingen om te gaan?’. Pet: ‘Er zijn patiënten die zeggen dat ze al heel lang in een vergelijkbare isolatie leven in verband met hun vatbaarheid en beperkte energie. Die voelen zich in deze tijd wat beter begrepen en minder alleen. Tegelijkertijd is dit ook beklemmend. Het besef hoeveel het kankerpatiënt zijn van iemand vraagt en wat het met de kwaliteit van je leven doet. Wat dat betreft zeg ik altijd, patiënt zijn is heel hard werken.’
Normaal gesproken verwijst een huisarts of verpleegkundig specialist naar de instelling door. Net zoals de ‘gewone’ ggz, ziet het instituut het aantal nieuwe zorgaanvragen dalen. ‘Ook het aantal nieuwe gediagnosticeerde kankerpatiënten is flink gedaald en bevolkingsonderzoeken staan on hold. Het is natuurlijk absoluut niet zo dat er opeens minder kanker voorkomt of dat mensen geen psychologische ondersteuning meer nodig hebben. Het is belangrijk dat patiënten begrijpen dat ze de zorg niet lastigvallen met een zorgvraag. Je maakt het juist ingewikkelder voor jezelf én voor de zorgverleners als je uitstelt om met klachten naar je huisarts te gaan. Zo dadelijk zijn er een heleboel mensen die tegelijk denken ‘het gaat toch niet over’ of ‘ik voel me nog slechter dan eerst’. Hoe gaan we dan tijdig zorg leveren?’
Lees het volledige artikel op Zorgvisie.