Een dag met… Coördinator Kinderradiotherapieteam Joke Schaper

In onze serie ‘Een dag met…’ kijken we één dag mee met een specialist van het UMCG Protonentherapiecentrum. Deze keer kijken we mee met Senior en Coördinator van het Kinderradiotherapieteam UMCG Joke Schaper. Zij werkt als radiotherapeutisch laborant en heeft in haar werk veel met kinderen te maken. Hoe ziet een werkdag er voor haar eruit?

6:30 uur

Gewekt worden door Kyra die tegen mij aankruipt en meldt dat ze lang genoeg heeft geslapen. Ik kijk slaperig op mijn horloge en concludeer dat ik nog een paar minuten kan knuffelen in bed met mijn kleine meisje. Dan snel opstaan en douchen.

7:00 uur   

Als ik klaar ben met douchen heeft Harmen al een kopje koffie voor mij klaar staan en zit Kyra nog half slaperig Peppa pig te kijken met een broodje. Ik smeer ondertussen mijn broodjes voor de lunch. Als ontbijt neem ik een fruitbowl en als er geen tijd is, dan gaat die in de blender en als smoothie mee naar het werk.

7:30 uur    

Kyra en ik kleden ons warm aan om naar buiten te kunnen. Er ligt sneeuw, dus het is heerlijk fietsen zo buiten in de verstilde witte stad. Kyra haar kinderopvang ligt mooi op de route naar het UMCG. In verband met Corona vindt de overdracht buiten plaats, maar dat vindt Kyra niet erg. Ze is al een grote meid en rent na een dikke kus en knuffel via de voordeur haar groepslokaal binnen. Ik spreek de begeleidster via het raam en geef hier Kyra nog een dikke kus en kan nog snel gedag zeggen, want ze rent alweer weg, ze wil graag spelen met de andere kindjes.

7:50 uur    

Omkleden op het werk en de time-out procedure met anesthesie doen. Hierin bespreken de laboranten, anesthesioloog en anesthesiemedewerkers het narcose programma door. Vandaag hebben we twee narcose kindjes. We bespreken dan per kind door of er medische bijzonderheden zijn. Dit kan zijn het vervangen van de sonde of vap, het plaatsen van een nieuwe pleister of wijziging van toediening hoeveelheid Propofol bijvoorbeeld. Of dat er qua bestraling technische bijzonderheden zijn, zoals een nieuw bestralingsplan, tafel uitdraaiingen, welke kledingstukken moeten eruit voor de bestraling. Als laatste nemen we het beloningssysteem en de werkwijzen per kind door.

8:10 uur    

Bestraling van twee narcose kinderen. Het eerste kind gaat Radio Robbie zoeken in de bestralingsruimte. Dit is een kleine, geplastificeerde afdruk die we verstoppen in de bestralingsruimte. Een leuk spelletje, wat heerlijk ontspannend werkt voor de kinderen. Terwijl een laborant het kind helpt met zoeken kan de anesthesioloog met de ouder doornemen wanneer het kind voor het laatst heeft gegeten of gedronken of dat er nog bijzonderheden zijn. Sommige kinderen zoeken in het begin heel verlegen papa’s- of mama’s hand. Maar dit kereltje is al heel gedreven en geniet ervan als we een extra moeilijk plekje hebben bedacht.

We helpen ze vaak wel een beetje door te zeggen of ze warm of koud zijn. Als Radio Robbie gevonden is, gaat het kind bij papa of mama op schoot zitten en samen met één van de laboranten plaatjes zoeken in het Paw Patrol zoekboek. Ondertussen sluit de anesthesiemedewerker de saturatiemeter aan en benaderen ze heel voorzichtig de VAP om Propofol toe te dienen. De anesthesioloog geeft de ouder het seintje dat we gaan beginnen, terwijl de laborant nog druk aan het zoeken is met het kindje. Als hij in slaap weg zakt kan de ouder nog een dikke kus en knuffel geven en starten we met het positioneren. Daarop volgt de bestraling. Na de bestraling komt papa of mama er weer bij zitten in de recovery ruimte.

9:00 uur

Het tweede anesthesie kindje is vandaag voor het laatst, dus daar gaan we even wat meer voor uit de kast halen! We gaan de bestralingsruimte versieren en ook de brandweer auto is versierd met slingers en ballonnen. Het is echt geweldig om te zien hoe blij en verrast de kleine meid is. We hebben geprobeerd alles in het roze te versieren, want dat is haar lievelingskleur. Na de bestraling houden we nog een speciale gong ceremonie. We gaan dan met zoveel mogelijk mensen mee naar de wachtkamer. Daar mag het kind haar bestralingsperiode afsluiten met een giga-harde klap op de gong. Vaak jutten we ze nog even op, dat de casemanagers het ook moeten kunnen horen in het UMCG hoofdgebouw.

Dit is vaak een mooi moment, waarbij zowel de ouders, het kind, maar ook het personeel een hoofdstuk in de behandeling afsluiten. Hierdoor heeft het ook een sterke emotionele waarde. We maken hier een polaroid foto van en overhandigen een cadeautje en een persoonlijk opgesteld en ondertekend bestralingsdiploma.

10:00 uur

Snel terug naar de bestralingsruimte, want de volgende patiënt staat alweer klaar. Na de narcose kinderen hebben we vaak de kinderen die wakker zijn. Zij kunnen de hele bestraling heel goed stil blijven liggen. Eerst hebben we een meisje van 8 en daarna een jongen van 17. Het leuke van kinderen die niet onder narcose gaan is het extra contact dat je met de kinderen of pubers hebt. Ik vind het geweldig om hun vragen te beantwoorden.

Sommige kinderen/jongeren hebben zo goed door wat er allemaal met ze gebeurt, maar gelukkig is er ook veel ruimte voor geintjes. Zo hebben een aantal mannelijke collega’s geen gêne en dansen vrolijk met de kleine meid mee op haar meegenomen K3 muziek. Na afloop krijgt ze een stempel op haar stempelkaart en een bestralingskraal. Haar moeder vertelt dat haar kralenketting al bijna 3 meter lang is en dat de roze bestralingskralen haar favoriet zijn. Dus ze is ironische genoeg blij dat ze hier 30 keer mag komen, want dan krijgt ze ook 30 bestralingskralen. Na het stempelen ontdekken we dat ze 10 stempels heeft. Na elke 5 stempels sparen de kinderen voor iets van het beloningssysteem. Vandaag is dat een klavertje 4 met een persoonlijke boodschap.

Bij de jongen van 17 ontdekken we aan de hand van de Conebeam die we maken bij het positioneren wat contour verschil. Mogelijk is hij wat aangekomen. We  bellen fysica erbij en overleggen of het binnen de marges is. Op de planning wordt rekening gehouden met bepaalde zekerheidsmarges. Dit is akkoord. Maar we geven het ook even door aan de arts, zodat we het verder kunnen monitoren en eventueel het plan aan kunnen passen.

11:00 uur

De volgende patiënten van de ochtend zijn volwassenen. Ondertussen heb ik even een uitdraaibeurt en ga ik een masker versieren voor een kind die volgende week gaat starten met haar bestraling.

12:00 uur 

Tijd voor pauze. We hebben in het protonencentrum een tosti-ijzer, dus ik heb bijna standaard een broodje kaas mee om lekker een tosti mee te maken. Ook hebben we wat spelletjes in de koffiekamer liggen, we spelen tijdens het uitbuiken geregeld even Qwixx.

12:30 uur  

Ik ben uitgepland voor senior taken. Ik werk dan mijn mail en wat Excel lijsten bij en ik werk aan lopende projecten.

14:30 uur  

Technische kinderbespreking. Overleg met onder andere de kinderradiotherapeuten, fysica, planningslaborant, voorbereidingslaborant en iemand van het planbureau. In deze multidisciplinaire setting stemmen we de technische zaken omtrent de kinderbehandeling met elkaar af. Qua voorbereiding stellen we onder andere de vragen:

• Hoe gaan we het kind positioneren?
• Wat voor scans zijn er nodig?
• Hoe wordt het doelgebied gedefinieerd?
• Welke bundel opzet wordt er gekozen?
• Is er sprake van lichaamsvreemd materiaal?
• Kan het kind met of zonder narcose de behandeling ondergaan of zit deze op de grens en gaan we eerst nog een oefen afspraak inplannen?

En is een kind al bezig met z’n behandeling, dan monitoren we andere technische zaken.

• Is het positioneren elke dag goed te doen?
• Zien we contour of weefselverschillen ten gevolge van aankomen of afvallen?

Als het kind niet meer goed op gewicht kan blijven dan krijgt het een sonde. Dan is het de vraag wat dit doet met het bestralingsplan. Moeten we een nieuw plan of een nieuw masker maken?

15:00 uur  

Uitwerken van informatie van een kind die gaat starten met strikte contactisolatie. Belangrijk voor mij als coördinator, is dat diverse disciplines gehoord en meegenomen worden. Ik stem met de Casemanagers af welke info ze voor mij hebben met betrekking tot het kind. Ik bel met de Pedagogische Medewerker wat we kunnen doen qua begeleiding van dit specifieke kind en ik probeer mijzelf voor te stellen en in te leven in het kind. Hoe hij of zij alles gaat ervaren bij ons, wanneer wij in volledige blauwe isolatie tenues voor hem of haar staan.

Dan spreek ik alles door met een collega senior, infectiepreventie en we doen met de desbetreffende laboranten die de eerste bestraling gaan doen, een zogenaamde dry-run. Hierbij kijken we naar de algehele workflow. Zien we niets over het hoofd in het protocol of kunnen we dingen verbeteren? We kleden ons om in speciale blauwe pakken en zetten een route af, zodat de contactmomenten geminimaliseerd worden. Ik vind dit soort casussen erg leuk en uitdagend, want het is zowel technisch als organisatorisch, maar tegelijkertijd vind ik het erg belangrijk om de zorg persoonlijk en kindgericht te houden. Zo’n kind mag niet verdrinken in allemaal ‘kille’ ziekhuisregels. Er moet altijd persoonlijke aandacht voor het kind zijn, opdat deze zich comfortabel en ontspannen voelt.

16:30 uur 

Einde werkdag. Ik ga Kyra ophalen van de opvang. Ze verwelkomt mij met hele verhalen van wat ze heeft gedaan die dag en showt trots haar mooie knutselwerkjes. Onderweg op de fiets geniet ik van haar praatjes en vind ik het heerlijk om te zien dat er zoveel mensen buiten in de sneeuw en op het ijs aan het spelen zijn. Ondertussen is de zon langzaam aan het zakken aan de horizon en de lucht wordt steeds paarser.

Nieuwsgierig naar andere verhalen van onze medewerkers? Lees alle blogs hier.

Meer informatie over protonentherapie bij kinderen leest u hier.